het begon met the East hun dokter in dat verhaal dat ook piano kan spelen in het vlechtwerk van politiek correct in politiek oncorrect , met dat van beide zijden , de medicijnenvergiftiging , de bodemwater tot opervlakte water vergiftiging , het is van beide kanten fout hoe alles elkaar aanvliegt , de zelf voorgeschreven nieuwe anti-biotica is ergens een risico die zelf neemt , maar ja medicijnen moeten werken en waarom dan ''... to all in uniform.'' en applaus , mensen in het leger , marine of luchtmacht horen niet ziek te zijn , of een dochter die inderdaad geen leuke vader heeft maar dan maar voor zijn vrouw zo veel maar zelf in het vervuilde water springt , maar waar dochterlief het met een fataal verwijderde kogel het met deze 'jam' het met het leven moet bekopen , begint deze undercoveragente te vozen met de sectarische leider , want zij deed de kogelverwijdering , op zich allemaal jammer voor vijf jaar lang denkwerk , niet te gaan denken om toch maar naar het ziekenhuis te gaan met een zo berouwvolle rijke papa in zijn onderbroek in het water , ook al een verassing die zich sneller liet plaatsvinden dan het terugtrekken van zijn knie waar eerste vier centimeter naald in verdwijnt en dan nog eens bijna zeven cl. , om gelijk met zijn kop onder narcose op de tafel te belanden , maar een uurtje of twee later , in een minuut zo in het water staat , ergens die pianospel maakte dat ik op zoek ging naar wat ik niet heb , maar is wel het soort klassieke muziek waar ik van hou , wij allemaal ergens in onze generatie , toch om eerlijk te zijn , de makers van die film en mijn kritiek zullen blij zijn dat ik toegeef dronken te zijn op deze muziek die daar in die film niet had gepast .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten